هو المنتظر
برای آمدن امام زمان چه کار کنیم؟
دو تُن کیک پختیم، نیامد...
۵۰ متر ساندویچ درست کردیم، نیامد...
35 میلیون پیامک فرستادیم، نیامد...
لباس نو پوشیدیم، رفتیم مولودی، دست زدیم، باز هم نیامد...
ساعت 11 شب دعای فرج هم خواندیم، باز نیامد...
ای بابا! پس چه کار کنیم امام زمان بیاید؟
ما حتی کلی مستند ظهور با موضوعات آرماگدون، یهودیت و آخر الزمان، مسیحیت و آخر الزمان، فراماسونری، شیطان پرستی و ... ساختیم. دیگر چه کار کنیم؟
ساده است. اولین جواب این است که:
اگر امام زمان (عج) امام مکتب تشیع است، پس همین مکتب را در جهان پیاده می کند و با همین مکتب، دنیا را به کمال علم و عدل و ایمان می رساند.
پس، شما را به خدا اینقدر گیج نزنید که در زمان غیبت چه کنیم و برای ظهور چه کنیم؟ کمی تامل عقلانی به شما می گوید که باید مکتب تشیع را بشناسید، بشناسید، بشناسید؛ و بعد تبلیغ کنید، تبلیغ کنید، تبلیغ کنید؛ تا در جهان همگانی شود و پیاده شود.
وقتی همه مردم فهمیدند چه کم دارند، امامشان می آید و آن را می دهد.
وقتی منتظر موعود هستیم ولی تئوریهای لیبرال دموکراسی را در دانشگاه می خوانیم و در ادارات پیاده می کنیم و طبق آن برنامه ریزی می کنیم و می گوییم ای آقا! اقتصاد اسلامی و مدیریت اسلامی قابل اجرا نیست؛ یا آرزوی عدالت کمونیستی را در سر داریم، یا اینکه اصلا به اسلامی کردن علوم خود و اجتماع خود فکر نمی کنیم و استادان دانشگاه ما اسم جنبش نرم افزاری را هم نشنیدند، فکر کنم امام زمان و خدا و فرشته ها به "اللهم عجل" ما فقط می خندند. به نظر شما خنده دار نیست؟
اگر قضیه به نظر شما ساده است، اول کمی فکر کنید، بعد ببنید واقعا ساده است؟
شناخت و عمل به مکتب تشیع، زندگی ما را زیرورو می کند.
یعنی بی تفاوتی نسبت به مستضعفین محله و شهر و کشور مسلمانان جهان و میر مسلمانان جهان، تعطیل. بی حجابی و کم حجابی و حتی چادری که جلب توجه کند، تعطیل.
کم کاری و کم فروشی و سود کلان از گران فروشی، تعطیل.
کار مردم را راه نینداختن، تعطیل.
غیبت و دروغ و چاپلوسی و چشم به هم چشمی و فخرفروشی، تعطیل.
مدپوشی و اسراف و تجمل، تعطیل.
برای هر مهمانی یک لباس پوشیدن، تعطیل.
تنبلی و وقت گذرانی در بازارها و پارکها، تعطیل.
وقت نداشتن برای کسب علم و کتابخوانی ، تعطیل.
گنبد طلا و ضریح نقره و آیینه کاری برای حرم امامان، تعطیل.
مساجد پرزرق و برق صفوی، تعطیل.
خلاصه مدل زندگی ای که الان داریم، تعطیل.
باید طرحی نو دراندازیم تا او بیاید.
واضح بگویم:
باید به حرفهای رهبرمان عمل کنیم، تا او بیاید. مگر همه شیعه در ولایت خلاصه نمی شود؟ ولایتمان کجا رفته؟
*اگر این حرفها را قبول ندارید بروید مکتب خود را بشناسید تا بدانید. غر هم نزنید. به جای غرزدن بروید کتابهای شهید مطهری را بخوانید.
اگر امام زمان (عج) امام مکتب تشیع است، پس همین مکتب را در جهان پیاده می کند و با همین مکتب، دنیا را به کمال علم و عدل و ایمان می رساند.
پس، شما را به خدا اینقدر گیج نزنید که در زمان غیبت چه کنیم و برای ظهور چه کنیم؟ کمی تامل عقلانی به شما می گوید که باید مکتب تشیع را بشناسید، بشناسید، بشناسید؛ و بعد تبلیغ کنید، تبلیغ کنید، تبلیغ کنید؛ تا در جهان همگانی شود و پیاده شود.
وقتی همه مردم فهمیدند چه کم دارند، امامشان می آید و آن را می دهد.
وقتی منتظر موعود هستیم ولی تئوریهای لیبرال دموکراسی را در دانشگاه می خوانیم و در ادارات پیاده می کنیم و طبق آن برنامه ریزی می کنیم و می گوییم ای آقا! اقتصاد اسلامی و مدیریت اسلامی قابل اجرا نیست؛ یا آرزوی عدالت کمونیستی را در سر داریم، یا اینکه اصلا به اسلامی کردن علوم خود و اجتماع خود فکر نمی کنیم و استادان دانشگاه ما اسم جنبش نرم افزاری را هم نشنیدند، فکر کنم امام زمان و خدا و فرشته ها به "اللهم عجل" ما فقط می خندند. به نظر شما خنده دار نیست؟
اگر قضیه به نظر شما ساده است، اول کمی فکر کنید، بعد ببنید واقعا ساده است؟
شناخت و عمل به مکتب تشیع، زندگی ما را زیرورو می کند.
یعنی بی تفاوتی نسبت به مستضعفین محله و شهر و کشور مسلمانان جهان و میر مسلمانان جهان، تعطیل. بی حجابی و کم حجابی و حتی چادری که جلب توجه کند، تعطیل.
کم کاری و کم فروشی و سود کلان از گران فروشی، تعطیل.
کار مردم را راه نینداختن، تعطیل.
غیبت و دروغ و چاپلوسی و چشم به هم چشمی و فخرفروشی، تعطیل.
مدپوشی و اسراف و تجمل، تعطیل.
برای هر مهمانی یک لباس پوشیدن، تعطیل.
تنبلی و وقت گذرانی در بازارها و پارکها، تعطیل.
وقت نداشتن برای کسب علم و کتابخوانی ، تعطیل.
گنبد طلا و ضریح نقره و آیینه کاری برای حرم امامان، تعطیل.
مساجد پرزرق و برق صفوی، تعطیل.
خلاصه مدل زندگی ای که الان داریم، تعطیل.
باید طرحی نو دراندازیم تا او بیاید.
واضح بگویم:
باید به حرفهای رهبرمان عمل کنیم، تا او بیاید. مگر همه شیعه در ولایت خلاصه نمی شود؟ ولایتمان کجا رفته؟
*اگر این حرفها را قبول ندارید بروید مکتب خود را بشناسید تا بدانید. غر هم نزنید. به جای غرزدن بروید کتابهای شهید مطهری را بخوانید.